Πότε ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει Τέκτων;
Όταν μπορεί να δεί πέρα από τους λόφους, τα ποτάμια, καί τόν μακρινό ορίζονται με μιά βαθιά αίσθηση τής προσωπικής μικρότητός του μέσα στό τεράστιο σχήμα τών πραγμάτων καί παρ΄όλα αυτά να έχει πίστη, ελπίδα, κουράγιο πού είναι η ρίζα κάθε αρετής.
Όταν γνωρίζει πώς μέσα στό βάθος τής καρδιάς, τού κάθε ανθρώπου βρίσκεται τόσο η ευγένεια όσο καί η δειλία, τόσο το θείο όσο καί το δαιμονικό, έτσι μοναχικό όπως αυτός καί προσπαθεί να γνωρίσει, να συγχωρέσει καί να αγαπήσει τόν συνάνθρωπο δίπλα του.
Όταν γνωρίζει πώς να συναδελφώνεται με τόν κάθε άνθρωπο στήν ποινή του, ακόμα καί στην ενοχή του, γνωρίζοντας ότι κάθε άνθρωπος δίνει μια τεράστια μάχη με χιλιάδες προβλήματα.
Όταν ξέρει πώς να κάνει φίλους καί να τους κρατά.
Όταν αγαπάει τα λουλούδια, καί μπορεί να ακολουθήσει τα πουλιά χωρίς κανένα όπλο & δοκιμάζει το ρίγος μιας αρχαίας καί ξεχασμένης χαράς, όταν μπορεί να δει το χαμόγελο ενός μικρού παιδιού.
Όταν μπορεί να είναι ευτυχισμένος καί πλούσιος μέσα από ηθικές αρχές πού ακολουθεί ακόμα κι αν κάνει τίς πιό άχαρες δουλειές με τήν μεγαλύτερη κούραση.
Όταν τα δέντρα πού στεφανώθηκαν με αστέρια, καί η λάμψη τού ηλίου μέσα στό νερό πού τρέχει, τόν αγγίζουν σάν μία σκέψη πολύ αγαπητή & πεθαμένη εδώ καί χρόνους πολλούς.
Όταν καμιά φωνή αγωνίας δεν φτάνει μάταια στα αυτιά του καί κανένα χέρι που ψάχνει την βοήθεια του δεν μένει χωρίς απάντηση.
Όταν βρίσκει το καλό σε κάθε πίστη καί βοηθάει τόν άνθρωπο να αφαιρέσει άχρηστες όψεις του θεϊκού καί να δει μέσα στήν ζωή του υπέροχα νοήματα, οποιαδήποτε κι αν είναι το όνομα τής πίστεώς του.
Όταν μπορεί να παρατηρήσει μία λακκούβα με νερό μέσα στόν δρόμο καί μπορεί σε αυτήν να δει πέρα από τον βούρκο καί να κοιτάζει το πρόσωπο τού πιο δυστυχισμένου ανθρώπου καί να βλέπει κάτι πέρα από την αμαρτία & την δυστυχία του.
Όταν ξέρει πώς να προσεύχεται, πώς να αγαπάει, πώς να ελπίζει.
Όταν έχει εμπιστοσύνη στόν εαυτό του, στόν διπλανό του, στόν Θεό, στο χέρι κρατάει ένα σπαθί γιά τόν δαίμονα καί στήν καρδιά του ένα μικρό τραγούδι, χαρούμενος πού ζει χωρίς να φοβάται όμως τόν θάνατο.
Αυτός ο άνθρωπος βρήκε το μόνο πραγματικό μυστικό του Τεκτονισμού & μόνος του θα προσπαθήσει να το δώσει δώρο στον κόσμο.
Κείμενο από το «Θησαυρό της Τεκτονικής Σκέψης» (.A Treasury of Masonic Thought) του αδ. Joseph Fort Newton (1880-1950)